در قرآن کريم سه نوع وفا بيان شده است:

1-وفاي به عهد از سوي بنده 2-وفاي به عهد از طرف خدا 3-وفاي به عهد در انسان ها در قبال يک ديگر

وفاي به عهد مانند اکثر واژه هاي اخلاقي، متقابل و طرفيني است. وفا ممکن است بين خدا و بنده باشد،يا ميان دو انسان،يا بين گروهي که با هم پيماني را امضا کرده اند.

الف) وفاي به عهد مشروط از سوي خدا: عهد و پيمان انسان با خدا مي تواند دو گونه باشد: 1-پيماني که انسان با پذيرش ايمان متقبل مي شود،مانند رعايت دستور هاي اخلاقي دين و عمل به احکام فقهي اسلام که از جمله پيمان هاي فرد با خداست.2- پيمان هايي که انسان به صورت«عهد»،«قسم» و...متقبل مي شود. در هر صورت، خداوند متعال در سوره بقره آيه 40 در برابر اداي اين تهدات از سوي انسان ها خود را متعهد کرده که آن ها را به سعادت و موفقيت در دنيا و آخرت نايل کند.و به پيمان من وفا کنيد تا به پيمان خود با شما وفا کنم.نکته اصلي اين است که ترديدي در وفاي خداند به وعده ي خود وجود ندارد،ولي اين وفا مشروط به وفاي انسانها است.

ب) چگونگي اداي وفاي به عهد الله از سوي انسان ها: يکي از مواردي که قرآن وفاي به عهد راتوصيه مي کند،اداري تعهداتي است که فرد ه عنوان مسلمان و بنده ي خدا پذيرفته است.گويا ترين آيهدر اين زمينه آيه91 سوره نحل مي باشد:و به عهد الهي چون پيمان بستيد،وفا کنيد و سوگند هايتان را پس از موکد داشتن آنها،مشکنيد،حال آنکه خداوند را بر خود (در آن سوگند ها ضامن گرفته ايد. )

وفاي به عهد

يکي از مفاهيم بيان کننده ارتباط انسان با انسان هاي ديگر و ارزش هاي اخلاق اسلامي در قرآن وفاي به عهد است. وفا بيشتر همراه با قيد عهد و پيمان ذکر مي شود. وفا عبارت از انجام اعمالي است انسان ها تعهد کرده باشد و عبارت از وقوف به امر الهي است و نيز عبارت از عنايت ازلي است... وفا غايت وفاقت است و غايت ميثاق است و وفا دستگاه مشتاق است و پايگاه عشاق و مايه ي اخلاص و پيراهه اهل اختصاص است و سر خويش نهفتن است و سر دوست با گفتن است (سجادي،فرهنگ معارف اسلامي،ج3، ص595)